Een kill in de Serengeti – Tanzania

Ik ben op weg naar de Serengeti. Onderdeel van een ecosysteem groter dan Nederland met de hoogste wilde dieren dichtheid ter wereld. Nergens wonen zoveel wilde dieren als in dit National Park in Tanzania. Er leven ongeveer 3.800 leeuwen, 350 cheetah’s, 7.500 hyena’s, meer dan tien duizend olifanten. Daarnaast zijn er ontelbare zebra’s en wildebeesten. De eindeloze open vlakten, waar de Serengeti haar Maasai naam aan ontleent,  maken het makkelijk dieren te spotten. Ongehinderd door hoge bomen of donkere struiken kunnen we verder zien dan onze ogen aankunnen. Ik ben er dan ook bijna zeker dat we een kill zullen zien. BBC Earth live.

We rijden rustig over de grindweg. Een kudde van enkele honderden zebra’s draven in hetzelfde tempo met ons mee. De zebra’s worden gemoedelijk vergezeld door een aantal verdwaalde wildebeesten. Daar waar de zebra’s vooral lang gras eten, geven de wildebeesten de voorkeur aan kort gras. De twee soorten leven hierdoor probleemloos naast elkaar. Alles wat de zebra overslaat omdat de smaak niet naar wens is, eet de wildebeest. We blijven stil staan, de motor gaat uit en we genieten in natuurlijke stilte van het uitzicht.

De gids wijst ons op de andere kant van de weg. Hier grazen een tiental zebra’s die zich los hebben gemaakt van kudde. Het gras bij de buren is altijd groener. Als de gids op het punt staat de auto weer te starten en door te rijden, ziet hij opeens iets. In de verte beweegt het hoge gras. Ik pak mijn verrekijker en kijk naar de grote grasbundels aan de rand van een moerasachtig gebiedje. Een leeuwin. Een leeuwin op jacht.

Sluipend, voorzichtig maar doelgericht, komt ze dichter bij. Haar blik is gefocussed op de dieren die zo’n twintig meter van onze auto staan. De zebra’s zien niets, horen niets, hebben geen idee van het noodlot dat hen te wachten staat.  Een moeder zebra met haar veulen graast ongestoord, onwetend van het gevaar, slechts een paar meter verderop. Als de leeuwin de aanval inzet, gaat er een schok van opwinding door de auto. We gaan een echte kill zien. Met drie, vier sprongen heeft de leeuwin het zebraveulen te pakken. Via een sprong op de rug van het beestje klautert ze met haar zware klauwen naar de nek. We zien een grote open wond op de rug van het diertje. Eén beet in de nek genoeg. Het veulen gaat neer. De leeuwin houdt het veulen in een houtgreep, totdat deze z’n laatste adem uitblaast. Een finale stuipbeweging van het achterbeen en het is stil. In een paar minuten is het gebeurd. Het veulen is dood.

De leeuwin begint niet te eten, zoals wij hadden verwacht. Ze loopt op haar dooie gemak weg. ‘Ze gaat haar jongen halen’, verklaart onze gids haar gedrag. ‘Die heeft ze verstopt totdat ze een prooi te pakken had en nu gaan ze met elkaar aan tafel’. Pas als de leeuw uit het zicht is, ervaar ik het drama dat zich hier heeft afgespeeld. De moeder zebra die net haar kind heeft verloren, draaft op en neer. Ze ruikt aan haar veulen, geeft het kopje met haar snuit als een kat, draaft weg, komt weer terug om te zien of het echt waar. Kijkt op en ziet haar kudde langzaam maar zeker uit haar blikveld verdwijnen. Ze draaft hun richting op, galoppeert om ze in te halen, bedenkt zich en galoppeert weer terug naar haar kind. Ze maakt een geluid dat door merg en been gaat. De paniek, radeloosheid, twijfel is van haar gezicht af te lezen. Weer op weg naar de kudde die zich steeds verder van haar verwijderd om dan weer terug te keren. Naar haar veulen dat in het gras ligt alsof het slaapt. Ze hinnikt, jankt als een aangereden hond, proest als een boze stier. Ik heb nog nooit deze complexe emoties bij een dier gezien. Ze draaft rondjes om het veulen, in een soort radeloze poging het weer tot leven te maken. Het duurt zeker een kwartier voordat ze besluit dat ze verder moet. Het dode veulen achterlatend draaft ze richting de kudde.  Ze kijkt om en dan nog een keer. Ze hinnikt een laatste groet en galoppeert dan naar haar soortgenoten.

We hebben een kill gezien. Dit is de natuur. Dit gebeurt iedere dag, heel veel keren. De jongen van de leeuwin hebben vanavond te eten. De zebra zal een nieuw veulen krijgen. De cirkel van het leven.

Ik veeg een traan van mijn wang. Ik wil nooit meer een kill zien.