Dagtocht Tarangire National Park

Wij gaan naar Tarangire National Park. We willen heel graag olifanten zien en dat is bijna gegarandeerd in dit park. We zijn al vroeg bij de gate en rijden als allereersten naar binnen. De schemer is net uit de lucht, de nevel nog niet. Het geeft het geheel een mystieke aanblik. Al na een paar minuten worden we verrast door een grote groep olifanten. Van heel klein tot heel groot bestaat de groep uit wel 20 dieren. Langzaam, alsof ook zij net wakker zijn, slenteren ze door het droge gras. Hoewel de regenperiode al is begonnen, is er nog niet genoeg gevallen om de droogte te verdrijven. Het lange, geelgroene gras, is smakelijk genoeg en de olifanten gebruiken hun slurf om het gras mee naar hun mond te brengen. Met een kalme olifanten pas lopen zij over de weg naar de overkant, op zoek naar water. 

De Tarangire rivier staat op sommige plaatsen nog steeds helemaal droog. Elders heeft de regen een eerste stroompje veroorzaakt en kwakkelt het water rustig voort. Hoe anders is dat over een paar weken, als grote delen van Tarangire National Park niet begaanbaar zijn vanwege de regen. Vorig jaar zijn verschillende brugdelen weggestroomd. Regelmatige onderhouds- en herstelwerkzaamheden  zorgen er na de regenperiodes voor dat alles weer snel toegankelijk is. 

Wij rijden rustig verder en laten ons verrassen door de prachtige vogels in de bomen langs de weg. We zien kleurrijke ijsvogels, groengele bijeneters,  een spreeuw met KLM blauwe vleugels en verschillende soorten neushoornvogels. Pas als je echt op gaat letten zie je de diversiteit aan vogels in dit park. Met een vogelboek in de hand neemt de lol van het spotten toe. Met mijn grote lens maak ik van alle vogels foto’s. De details die ik met het blote oog mis, haal ik later achter mijn computer in. 

Leeuwen willen we ook graag zien. In Tarangire National Park zijn voldoende leeuwen, maar ze zijn niet zo makkelijk te vinden. Daarbij is het nu al rond de middag en in deze hitte liggen ze meestal ergens in de schaduw. De kans dat je ze ziet is dan klein. Maar, we hebben geluk. Terwijl we er al bijna voorbij zijn, zie ik iets bewegen in het gras onder een grote boom. Stop, roep ik zachtjes om mogelijke leeuwen niet wakker te maken. We rijden achteruit en ja hoor, daar liggen vijf jonge leeuwen te slapen. Exact zoals onze katten thuis. Eentje languit op zijn rug, een poten over z’n ogen, zijn bolle buik naar boven gedraaid. De ander ligt tegen hem aan. Op z’n zij, poot onder z’n kop. De derde ligt aan de andere kant naast de boom. Half slapend, met een grote gaap, komt hij langzaam overeind. Hij kijkt eens de naar de auto, gaapt nog een keer en laat zich weer in een ontspannen houding vallen. Van deze dieren hebben wij vandaag niets te vrezen. Hun buiken zijn vol, de zon is warm en hun siesta laten ze niet verstoren. 

De rest van de middags genieten wij van de zebra’s, de wildebeesten, de giraffes, de bavianen, de roofvogels en de gieren. De vergezichten zijn fenomenaal en op de zeldzame momenten dat er geen dieren te zien zijn, is het landschap al indrukwekkend genoeg. Tarangire National Park.